Մեկ տարեկան աղջիկը թմրանյութերից կախվածություն է ձեռք բերել կրծքով կերակրելու միջոցով
Հետաքրքիր բան Տեխասում. Երեխաների պաշտպանության ծառայությունները կասկածել են Դանիել Էդվարդսին իր մեկամյա դստերը վնասելու մեջ և սկսել են հետաքննել մորը: Թմրամիջոցների թեստը ցույց է տվել, որ չնայած ծննդաբերությանը և կրծքով կերակրմանը, մայրը կոկաին է օգտագործել։ Նա ինքն է խոստովանել, որ վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում մի քանի անգամ դա արել է։ Դրանից հետո խնամակալության մարմինները երեխային հեռացրել են ընտանիքից և վերլուծել աղջկա մազերը՝ պարզելու նրա մարմնում թմրանյութերի առկայությունը։ Վերլուծությունը ցույց է տվել ոչ միայն թմրանյութի առկայություն, այլ դրա առկայությունը մեծ քանակությամբ։
Արդյունքում մորը մեղադրանք է առաջադրվել և մեղավոր է ճանաչվել անզգուշությամբ երեխային վնասվածք պատճառելու մեջ։ Նրան մեղադրանք է առաջադրվել նաև որակավորման հատկանիշով. պատճառված վնասը հանգեցրել է հոգեկան լուրջ անբավարարության, թուլացման կամ վնասվածքի: Մայրը դատապարտվել է 12 տարվա ազատազրկման, իսկ նման երկարաժամկետ ժամկետը պայմանավորված է հենց հանցագործության որակավորման հատկանիշի կիրառմամբ։ Առաջին և վերաքննիչ ատյանների դատարանը ելնում էր նրանից, որ երեխայի կողմից զարգացած թմրանյութից կախվածությունը նշանակում է մտավոր զարգացման առումով այդ վնասակար հետևանքների սկիզբը։ Սակայն նահանգային քրեական վերաքննիչ դատարանը (երկրորդ վերաքննիչ բողոք) չհամաձայնեց այս որոշման հետ։
Վերադաս դատարանը նախ որոշեց տերմինների ըմբռնումը. քանի որ քրեական օրենսդրությունը չէր հստակեցնում, թե կոնկրետ ինչ է նշանակում մտավոր լուրջ անբավարարություն, թույլ կամք կամ վնասվածք, դատարանը բառարաններ օգտագործեց որոշ բառերի իմաստը հասկանալու համար: Անբավարարություն և խանգարում բառերը ըմբռնման հետ կապված խնդիրներ են առաջացրել: Անբավարարությունը հասկացվում էր որպես «որակի բացակայություն» և «աննորմալ վիճակ»: Թուլացումը հասկացվում էր որպես «գործառույթի կամ կարողության նվազում կամ կորուստ»: Այնուհետև դատարանը վերլուծեց ապացույցները և հանգեց հետևյալ եզրակացությունների. երեխայի կողմից մոր կրծքի կաթի միջոցով թմրամիջոցներ օգտագործելու և դրա հետևանքով թմրամոլության փաստերն ապացուցվեցին անկասկած: Այնուամենայնիվ, գործով մտավոր զարգացման հետ կապված խնդիրներ չկան. վնասի վերաբերյալ վկաների ցուցմունքները եղել են ենթակայական տրամադրությամբ և ենթադրյալ: Խնամատար ընտանիքի մոր ցուցմունքը, ուր տեղափոխել են երեխային, ճշգրիտ է եղել, բայց վերաբերել է միայն աղջկա ֆիզիկական, այլ ոչ թե հոգեկան վիճակին։
Դատարանը չի համաձայնել նաև գործի որոշ դեպքերի օգտագործմանը. ստորադաս դատարաններն օգտագործել են նախադեպեր, որոնք հանցագործության զոհերի երեխաների մոտ հետտրավմատիկ սթրեսային խանգարումը համարում են որպես հոգեկան առողջության վատթարացում, որը բավարար է որակավորող հատկանիշ վերագրելու համար: Այնուամենայնիվ, այս բոլոր նախադեպերը կապված են եղել ֆիզիկական բռնության հետ, ինչը փաստական հանգամանքներն ակնհայտորեն տարբերում է ընթացիկ գործից և, հետևաբար, չի կարող կիրառվել:
Արդյունքում՝ դատարանը գործը վերադարձրեց նոր քննության՝ նշելով, որ իր որոշումը չի նշանակում, որ որակավորման բնութագիրը չպետք է կիրառվի. դատարանը պետք է նորից ուսումնասիրի այս հարցը և որոշի, թե արդյոք կարելի է վերագրել այդ հատկանիշը։
Հեղինակ՝ Իգոր Սլաբիխ
