Roczna dziewczynka uzależniła się od narkotyków poprzez karmienie piersią
Ciekawa rzecz w Teksasie. Opieka nad dziećmi podejrzewała Danielle Edwards o skrzywdzenie jej rocznej córki i rozpoczęła dochodzenie w sprawie matki. Badanie na obecność narkotyków wykazało, że pomimo porodu i karmienia piersią matka zażywała kokainę. Sama przyznała, że w ciągu ostatnich dwóch tygodni robiła to kilka razy. Następnie władze opiekuńcze odebrali dziecko rodzinie i zbadali włosy dziewczynki, aby ustalić, czy w jej organizmie znajdują się narkotyki. Analiza wykazała nie tylko obecność leku, ale także jego obecność w dużych ilościach.
W rezultacie matka została oskarżona i uznana za winną spowodowania obrażeń dziecka przez zaniedbanie. Postawiono jej także cechę kwalifikującą: wyrządzona krzywda skutkowała poważnym upośledzeniem umysłowym, upośledzeniem lub urazem. Matka została skazana na 12 lat więzienia, a tak długi wyrok został spowodowany właśnie użyciem znamiona kwalifikującego przestępstwo. Sąd pierwszej i apelacyjnej instancji wyszedł z faktu, że rozwinięte u dziecka uzależnienie od narkotyku oznacza początek tych szkodliwych konsekwencji w zakresie rozwoju psychicznego. Jednakże państwowy sąd apelacyjny w sprawach karnych (druga apelacja) nie zgodził się z tą decyzją.
Sąd wyższej instancji w pierwszej kolejności zdecydował się na rozumienie tych terminów: ponieważ prawo karne nie określiło szczegółowo, co należy rozumieć pod pojęciem poważnego upośledzenia umysłowego, upośledzenia lub urazu, sąd skorzystał ze słowników, aby zrozumieć znaczenie niektórych słów. Słowa niedobór i upośledzenie powodowały problemy w zrozumieniu. Niedobór rozumiano jako „brak jakości” i „nienormalny stan”. Upośledzenie rozumiano jako „zmniejszenie lub utratę funkcji lub zdolności”. Następnie sąd przeanalizował materiał dowodowy i doszedł do następujących wniosków: Stan faktyczny dotyczący zażywania przez dziecko narkotyków poprzez mleko matki i wynikającego z niego uzależnienia od narkotyków został udowodniony ponad wszelką wątpliwość. Nie znaleziono jednak w sprawie dowodów wskazujących na problemy z rozwojem psychicznym: zeznania świadków dotyczące krzywdy były prowadzone w trybie łączącym i w sposób domniemany. Zeznania matki z rodziny zastępczej, do której dziecko zostało przekazane, były trafne, ale dotyczyły wyłącznie stanu fizycznego, a nie psychicznego dziewczynki.
Sąd nie zgodził się także z wykorzystaniem w sprawie niektórych przypadków: sądy niższej instancji posłużyły się precedensami, które uznawały zespół stresu pourazowego u dzieci ofiar przestępstw za pogorszenie stanu zdrowia psychicznego wystarczające do przypisania cechy kwalifikującej. Jednakże wszystkie te precedensy dotyczyły przemocy fizycznej, która wyraźnie odbiega od okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie i w związku z tym nie może być zastosowana.
W rezultacie sąd przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, wskazując, że jego orzeczenie nie oznacza, że cecha kwalifikacyjna nie powinna być stosowana: sąd musi ponownie zbadać tę kwestię, a następnie zdecydować, czy cecha ta może być przypisana.
Autor: Igor Słabych
